Three.

Τρία links που πρέπει να μείνουν, κατευθείαν απ' του seagazing!

1. Οι 100 καλύτερες ταινίες της δεκαετίας

2. Φωτογραφίες με ήλιο και.. κορίτσια!

3. Top καυτές movie σκηνές της δεκαετίας (Προσοχή, καίει!)

Το παιχνίδι των αισθήσεων

Μία μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η τρέλα, επειδή λυπήθηκε την ανία, πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η περιέργεια που δεν μπορούσε να κρατηθεί ρώτησε: «τι είναι το κρυφτό»; Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την ευφορία και η χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το δίλημμα και την απάθεια να παίξουν κι αυτοί.

Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν : Η αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν,
η υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και ο άνανδρος δεν ήθελε να ρισκάρει.

«Ένα, δύο, τρία» άρχισε να μετράει η τρέλα…

Η πρώτη που κρύφτηκε πίσω απ΄ τον πρώτο βράχο ήταν η τεμπελιά που βαριόταν. Η πίστη πέταξε στους ουρανούς και η ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του θριάμβου,
που με τη δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Ο αλτρουισμός δεν μπόρεσε να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε το άφηνε για κάποιον άλλο,
ενώ η γενναιοδωρία κάθε κρυψώνα που έβρισκε την παραχωρούσε σε όποιον της την ζητούσε. Ο εγωισμός αντίθετα βρήκε καλή κρυψώνα, αγνοώντας όλους τους γύρω του,
ενώ ξοπίσω του έτρεξε η ρουφιανιά. Το ψέμα κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού, ενώ το πάθος και ο πόθος κρύφτηκαν μέσα σ΄ ένα ηφαίστειο. Ο έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.

«....1000» μέτρησε η τρέλα και άρχισε να ψάχνει.

Την πρώτη που βρήκε ήταν η τεμπελιά, αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την πίστη που μίλαγε φωναχτά στον ουρανό με το Θεό. Ένιωσε το σεισμό του πόθου και του πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και, αφού βρήκε τη ζήλια, δεν δυσκολεύτηκε να βρει και το θρίαμβο που θριαμβολογούσε για την κρυψώνα του. Βέβαια, βρήκε πολύ εύκολα το δίλημμα που δεν είχε αποφασίσει ακόμα που να κρυφτεί. Η γενναιοδωρία αποκαλύφθηκε μόνη της για να βοηθήσει, οπότε ο αλτρουισμός φιλοτιμήθηκε και βγήκε δίπλα της. Στο μεταξύ, η ρουφιανιά, πηγαίνοντας να καρφώσει τον εγωισμό, αποκαλύφθηκε μαζί του.

Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους, εκτός απ΄ τον έρωτα. Η τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα.
Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα κι απ΄ το θυμό της άρχισε να τον κλωτσάει νευρικά, ώσπου ακούστηκε ένα βογγητό πόνου.
Ήταν ο έρωτας, που τα αγκάθια της τριανταφυλλιάς τον είχαν τυφλώσει!

Η τρέλα ταράχτηκε, δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη… Στο τέλος, μην μπορώντας να ξαναδώσει το φως του στον έρωτα, ορκίστηκε να γίνει ο οδηγός του.

Κι από τότε, ο Έρωτας είναι τυφλός και η Τρέλα τον συνοδεύει!

Cya!

Ελλαδα ειναι..

Ελλάδα είναι αυτός που στέκεται αριστερά στις κυλιόμενες.
 
Ελλάδα είναι το μετρό να έχει 2 γραμμές, να τρέχει κάθε 5 ή 8 λεπτά, και να έχει απεργία κάθε δευτερη βδομάδα.
 
Ελλάδα είναι η επισκεψιμότητα του fimotro.
 
Ελλάδα είναι η βρώμικη πόλη σου.
 
Ελλάδα είναι τα playlist του Ρυθμού και της Λάμψης.
 
Ελλάδα είναι ο ταρίφας που καπνίζει.
 
Ελλάδα είναι να αναγκάζεσαι να γίνεις απατεώνας για να γίνεις επιχειρηματίας.  
 
Ελλάδα είναι να απολύεις 30άρηδες από τις ΔΕΚΟ αλλά όχι τους 50άρηδες κατάλοιπα των 80s-90s σε ΙΚΑ, πολεοδομίες, εφορίες, υπουργεία.
 
Ελλάδα είναι να μην έχει τα αρχίδια ΕΝΑΣ gay σε ολη την showbiz να το παραδεχθεί.
 
Ελλάδα είναι το Ελ. Βενιζέλος, το πιο ακριβό αεροδρόμιο στην Ευρώπη, να αποτελεί "οδηγό" για την ιδιωτικοποίηση και των άλλων αεροδρομίων.
 
Ελλάδα είναι τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα.
 
Ελλάδα είναι η δαιμονοποίηση του επιχειρείν.
 
Ελλάδα είναι η lumberjack καρό βοθρίλα στην Καρύτση.
 
Ελλάδα είναι το κατεψυγμένο καλαμαράκι δίπλα στο μπαζωμένο κύμα.
 
Ελλάδα είναι να ασχολείσαι Κυριακή βράδυ με μια γκόμενα που όλος ο κόσμος ξέρει ότι είναι το μουστάκι κάποιου ποπ σταρ.
 
Ελλάδα είναι να είσαι ακροαριστερός και ακροδεξιός και να ελπίζεις μέσα σου ότι θα καπελώσεις 150 χιλιάδες κόσμο.
 
Ελλάδα είναι να απελευθερώνεις 140 επαγγέλματα αλλά να μην ακουμπας συμβολαιογράφους, φαρμακοποιούς, φορτηγατζήδες.
 
Ελλάδα είναι να συμμετέχεις σε ημερίδα για την προοδευτική διακυβέρνηση στο εξωτερικό ενώ η πατρίδα σου βουλιάζει.
 
Ελλάδα είναι να φορολογείς τους συνταξιούχους αλλά ποτέ την εκκλησία.
Ελλάδα είναι ο Θέμος και ο Τράγκας.
 
Ελλάδα είναι ο γιος του μεγαλοπαράγοντα στον Βάζελο που έβγαλε 10τόσα εκατομμύρια ποντάροντας να χάσει ο Βάζελος.
 
Ελλάδα είναι η πόρσε με τον σαραντάρη κοιλαρά που χαζεύεις στο φανάρι.
 
Ελλάδα είναι τα ΜΜΕ που έχουν θυμηθεί μεσα στον πανικό τους τους παντες εκτός από τον Λαλιώτη και τον Σουφλιά.
 
Ελλάδα είναι η κοιλιά του Πάγκαλου, η σιωπή του Καραμανλή και το νεοκλασσικό του Άκη.
 
Ελλάδα είναι οι καντίνες στο Σύνταγμα που πουλάνε περσινά λουκάνικα χωρίς απόδειξη στο αγανακτισμένο πλήθος.
 
Ελλάδα είναι οι νεκροί στις εθνικές οδούς.
 
Ελλάδα είναι οι πόρνες πολυτελείας στις θέσεις των επισήμων.

Ελλάδα είσαι εσύ. κι εγώ. Καληνυχτα.

Ολα αυτα τα εγραψε ο/η, μου αρεσαν, τα συγκεντρωσα και τα postαρα εδω.

Μια αληθεια!

Το κειμενο δεν ειναι δικο μου αλλα ειναι Respect γι' αυτο και το δημοσιευω!

Είναι αρχές Μαΐου. Πόσο έχει μείνει μέχρι τις Πανελλήνιες; Δυο βδομάδες και κάτι και όσο κάθομαι και διαβάζω Ιστορία ή οτιδήποτε,
το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι η Τρίτη Λυκείου που τελειώνει και όλα αυτα τα πραγματα που θα μου λείψουν.
Θα μου λείψει το ηλίθιο πρωινό ξύπνημα
θα μου λείψουν τα κάγκελα που πηδάω καθε πρωί
θα μου λείψει η προσευχή που χάνω
θα μου λείψουν τα αυτοκτονικά βαρετά Αρχαία της πρώτης ώρας
θα μου λείψουν οι συμμαθητές μου
όλοι
αυτοί που ξέρω απ' το νήπιο
αυτοί που αγαπάω
αυτοί που πάω
αυτοί που μου τη σπάνε
αυτοί που μισώ
οι κοπέλες που μ' αρέσουν
ο κάγκουρας με τη χαίτη και τον φραπέ πάντα στο χέρι
τα επαγγελματικά φυσοκάλαμα του Μήτσου
τα «Έλα στο πρώτο θρανίο», «Σταματήστε να μιλάτε», «Βγείτε έξω!»
τα «Μαλάκα, κοίτα κώλο που της κανει αυτό το παντελόνι» ή «Μαλάκα, πάλι στρινγκ φοράει!!» (αυτά τα σχόλια αρχίζουν πάντα με «Μαλάκα»...)
τα φλερτ
τα κουτσομπολιά
το τσιγάρο στο διάλειμμα
τα δανεικά για τυρόπιτα
οι καυγάδες μετά από κάθε ντέρμπι
οι κοπάνες της τελευταίας ώρας
η πενταήμερη (και οχι πενθήμερη)
η συμμαθήτρια που έκλαιγε επειδή κι αυτής θα της λείψουν όλα αυτά
ο συμμαθητής που, επειδή έκανε μπάφο, θεωρεί ότι επαναστάτησε
το χιλιογραμμένο θρανίο
το ότι, παρότι μπορεί να πίνεις, να καπνίζεις, να φασώνεσαι, να πηδιέσαι, να θεωρείς ότι μεγάλωσες, να θες περισσότερη ελευθερία,
ξέρεις οτι είσαι ακόμα παιδί και το ξέρουν κι οι άλλοι.
Αν κι έχω λοιπόν περιθώριο για απουσίες, δε θα τις κάνω! Θα συνεχίσω να ξυπνάω και να πηδάω τα κάγκελα. Έτσι,
για να ζήσω για άλλο λίγο αυτό που επί 11 χρόνια καταριόμασταν και ευχόμασταν να τελειώσει,
αλλά την τελευταία χρόνια συνειδητοποιούμε πόσο αγαπάμε και πόσο θα θέλαμε να συνεχιστεί για λίγο ακόμα...

*αν δεν κανω λαθος ειναι απο ενα γραμμα στο Dear Schooligans.